8 Kasım 2009 Pazar

Bir yaşıma daha girdim.. (31)

Yeni bir şey öğrenip, biraz daha tecrübe kazandığımız zaman bu deyimi kullanırız. Çünkü her yaşta yeni bir şeyler daha öğreniriz. Geçen sene duygularımı yine bu blog’da yazmıştım. Psikolojik olarak 30’lu yaşlara gelmenin etkileri ve artık hatalarımı kabul etme isteğimden bahsetmiştim. Bu sene de bana bir sürü şey kazandırdı şüphesiz. Özellikle geçen son 10 günü baz alarak bir yaşıma daha girerken bu sefer neler öğrendiğimi paylaşmak istiyorum.
Baştan almak gerekirse hemen hemen her sene yakın arkadaşlarıma duyurusunu yaparak 10 gün öncesinden doğumgünüm var demeden ama evde parti vericez diyerek hatırlatırdım. Ve her sene bişey almanıza gerek yok, özel bir şey yapmıyoruz, siz gelin yeter dememe rağmen sağolsun onlar da hiç bir zaman elleri boş gelmediler. Maksat birlikte olmaktı her seferinde, her seferinde güzel geçti onların sayesinde. Bu sene kimseyi özel bir davetle çağırmadım. Yıllardan gelen alışkanlık, facebook vs. derken zaten biliyorlardı doğumgünüm olduğunu. Zorla çağırmıyım, gelirlerse sürpriz olsun istedim. İçimden de geleceklerine emin bir şekilde keyifle onları bekliyordum. Gerçi zaten dost dost dediğimiz bir avuç kaldık. Evlenenler, çocuk sahibi olanlar derken herkes bi tarafa dağıldı zaten. Eski kalabalıklar, yerini yeni kalabalıklara bırakıyor zaman içinde. Kısacası gelip gelebilecek kişi sayısı bir elin parmaklarını geçmezdi herhalde.
Gözüm kapıda mekana gelenleri izledim, acaba bir sürpriz çıkacakmıydı.. Çıkmadı. D.günümü unuttukları için değil, unutmamışlardı. Arayıp kutladılar, mesaj atıp kutladılar. Ama sürpriz de olmadı. Kısacası geçen d.günümde hatalarımı kabul etmeyi öğrendim demiştim ama hatalarımı tam bilememişim. Bu sene bir hatamı fark ettim, buruk bir şekilde. İyi de oldu aslında. Çağırsam gelirlerdi, çağırsalar giderdim.. Çağırmadım, gelen olmadı. Epey bir kişiyi küstürmüşüm anlaşılan. İlgilenmemişim, uzak durmuşum, kendime kapanmışım bu yıl. İyimser düşünecek olursam, hepsi bir diğeriyle kutlamak için çağırılmadığını düşünmüş olabilir, hatta belki aramadım diye onlar da benim gibi bozulmuş olabilir. “Çağırmadı, demekki bu sene bizimle kutlamak istemiyor” demiş olabilirler. İşin aslı herkesi beklemiştim, kimseyi çağırmamıştım.
İçine kapanık bir yıl geçirmişim, bu sene de dışarı açık olmaya çalışıcam. İnşallah başarabilirim. İnşallah dostlarımı geri kazanabilirim. Bu sene zor bir yıl olacak. Seneye daha güzel bir d.günü yazısı yazabilmek için çalışıcam. Herkese iyi seneler.. Görüşmek üzere..